25 dagen op het dak van de wereld.

Heb even niets van me laten horen, maar heb 20 dagen in een jeep door Tibet rondgehobbeld. Tibet is een prachtig land, de omgeving gaat van woestijn naar Hymalaya bergen en terug.
Eerst heb ik een paar dagen in Lhasa (3700 m)doorgebracht om aan de hoogte te wennen en om mijn trip te organiseren.
Lhasa bruist van de tempels en pelgrims.
Ik heb de belangrijkste tempel bezocht en het Potala Paleis boven op de berg.
Na 5 dagen heb ik samen met 2 anderen, Becky en Steven een jeep gehuurd met chauffeur en een gids. Dat is de beste manier om Tibet te ontdekken.

We hebben de eerste paar dagen in de jeep doorgebracht. Dat is niet zo prettig aangezien er nauwelijks verharde wegen zijn in Tibet.
Rondhobbelend hebben we wel veel mooi uitzicht gezien, veel wilde hamsters, marmotten en ook gazelles.
Toen waren we bijna helemaal in het westen van Tibet waar we de Guge Kingdom hebben bezocht, een ruine waar van de 10e tot de 13e eeuw Tibetaanse koningen hebben gewoond. Sommige schilderingen waren nog uit de 10e eeuw! Helaas zijn bijna alle beelden verdwenen door de Grote Chineze Bezem, de Culturele Revolutie.

Daarna zijn we naar Mt Kailash gereden. Mt Kailash is een heilige berg, zowel voor tibetanen (buddhisten) als voor indiers (Hindu's). We hebben de 3 dagen durende Kora (pelgrimstocht) om Mt Kailash gemaakt. Daar was heel erg zwaar, maar onvergetelijk. Volgens het Hinduisme zit god Shiva op de berg, hij is de god van destructie en hergeboorte. Volgens het hinduisme is de eerste dag van de tocht om terug te kijken op je leven achter je, de tweede dag is om dat alles te vernietigen en de derde dag is de hergeboorte van een nieuwe ik.
Spiritueel weet ik niet of ik herboren ben, maar physiek was ik behoorlijk vernietigd de tweede dag. De tocht was zwaar. De eerste dag viel wel mee, het was voornamelijk vlak, maar ik voelde me toch behoorlijk zwak,waarschijnlijk door de hoogte. Na wat hoogteziektepillen ging het al beter en na 7 uur lopen bereikten we ons kamp op 5000 m hoogte. Onze tenten en andere spullen werden (gelukkig) gedragen door een daarvoor ingehuurde tibetaan. De arme jongen had het ook zwaar.
De tweede dag moesten we een pas oversteken op 5620m (!) en dat voel je. Daarna was het gelukkig voornamelijk omlaag en plat. Toch voelde het eeuwen voor we eindelijk ons kamp bereikten. Het mooie was dat onze drager de tenten al op had gezet, wat een luxe. Diner was instant noodles en uitgeput naar bed. De laatste dag was een eitje, slechts 2,5 uur en plat. Terug in het plaatsje hebben we genoten van echt voedsel met groente en een echt bed.

De dag nadat wij de Kora beeindigd hadden was het Sagada festival. De dag waarop de Hindu's Shiva vereren en de buddhisten de vlaggenpaal heisen om de goden om een goed jaar te vragen. Daarna beginnen honderden pelgrims aan de Kora. Wij waren blij het al achter de rug te hebben en konden genietend rondkijken in al dat religieus schoon. Er waren heel veel mensen aan het picknicken, wachtend op het rechtop komen van de vlaggenpaal. Het heisen van de paal was een hele klus, het kostte totaal 2,5 uur, iets van 20 tibetanen en 2 vrachtwagens. Maar gelukkig kwam de paal helemaal recht te staan, dat betekent een goed jaar. Als de paal naar Mt Kailash wijst is het een slecht teken en als de paal van de berg af wijst is het nog erger.
Nadat de paal als recht verklaard was gooiden de pelgrims barley-meel in de lucht. Voor de Indiers was er een bekende danseres die een ode-dans uitvoerde voor Shiva. Het was een heel mooi gezicht om deze twee religies zo vredig en samenwerkend op een festival te zien.

Na al dit moois terug in de jeep. Na twee dagen hobbelen kwamen we in plaatsje Tingri. Vanaf Tingri zijn we de volgende dag omhoog gereden naar een klooster. Vanaf dit klooster hebben we de laatste 8 km omhoog gelopen naar Basecamp 1 op Mt Everest. Veel mensen doen de 3 dagen durende trektocht, maar wij waren een beetje lui. De tocht omhoog was best zwaar, maar na mt Kailash viel het wel mee.
De nacht hebben we in een guesthouse-tent doorgebracht. Het was ontzettend koud op de everest, maar met al mijn kleren, een slaapzak en twee dekens was de nacht goed te doen. De volgende ochten ben ik vroeg opgestaan om de zon op te zien komen op de Everest. Het begon helaas heel bewolkt, maar de bewolking trok gelukkig weg.
Na een ontbijt zijn we terug naar het klooster gelopen en naar de grensplaats met Nepal gereden. De volgende ochtend vroeg zijn we de grens overgestoken.

De grensovergang ging heel makkelijk en het was geen probleem om een visa te krijgen.
De busrit naar Kathmandu was echter een hele beleving. Eerst hadden we een busrit van 3 uur naar Barabesi. Vlak voor deze plaats was er een soort checkpoint. Een politieman kwam in de bus en iedereen die geen zitplaats had (de helft van de bus) en alle losse baggage moest eruit. Wat gebeurde is dat al deze mensen met hun baggage 200m verder liepen en de buschauffeur vervolgens alles en iedereen er weer in liet.
In Barabesi zijn we overgestapt in de bus naar Kathmandu. Deze bus begief het al snel. Na ongeveer een half uur gewacht te hebben werd alles en iedereen in de volgende bus gepropt. Dat betekende dat ik een plaatsje had voorin de bus op een profesorisch bankje met rechts van mij twee jongens en een kip, op mijn schoot een meisje van een jaar of 5, tegenover mij een oude man innig dankbaar dat ik het kind op schoot wou nemen wat hij maar bleef uiten, links een man stinkend en badend in het zweet. Even later werd er een hoogzwangere vrouw de bus ingedragen, ze stond duidelijk op springen. Aangezien de bus 5km per uur reed en elke 5 min stopte om mensen in en uit te laten of om een ijsje te kopen duurde de rit eindeloos. En het was duidelijk dat de vrouw het niet lang meer vol zou houden, weeen kwamen steeds vaker en haar reisgezelin probeerde de boel voor haar tegen te houden. Maar de rit was lang.....ik zat vrij dichtbij, ik kon me niet weerhouden om naar haar te kijken. En ineens kwam daar een hoofdje te voorschijn en even later begon het te huilen! De bus werd gestopt en daar werd zomaar een baby geboren! Verder kon ik het niet zo goed zien door de menigte eromheen, maar even later stopte de bus in een plaatsje en vrouw en kind en haar medereizigers stapten uit. Het zag ernaar dat beiden het goed doorstaan hadden.
De kip is echter helaas bezweken onder de lange busrit.

Nu even genieten van het stadse leven in Kathmandu. Hoewel het regenseizoen hier elk moment kan beginnen is het weer tot nu toe goed. Hoop maar dat het nog even zo blijft.

Sorry dat het verhaal zo lang is geworden!
x Emma