Een kleine pelgrimstocht

Bodhgaya is voor Indiase begrippen een rustige plaats. Bodhgaya is een heel belangrijke plaats voor Buddhisten omdat hier Buddha zijn verlichting 'enlightement' heeft gevonden. Er zijn heel veel verschillende tempels, een van elk buddhistisch land en de belangrijkste tempel, de Mahabodhi tempel waar Buddha zijn verlichting vond. Al rondlopend en pratend met de mensen in Bodhgaya heb ik zo ongeveer het verhaal van Buddha gehoord. Omdat ieders versie net een klein beetje anders is zal ik het verhaal vertellen wat ik er zelf uit gehaald heb.


Buddha leefde rond het jaar 500 v. Chr. Er was een tijd dat Gautama Buddha nog geen Buddha was maar Siddhartha Gautama, een prins wiens ouders van diverse wijzen te horen hadden gekregen dat hun kind óf een onovertreffelijk groot heerser zou worden, óf alle aardse goederen zou verwerpen en de verlichting zou bereiken. Aangezien zijn vader de eerste voorspelling het beste leek werd prins Siddhartha omringd met alle welvaart hij maar kon bedenken, zodat hij in zijn leven geen ontevredenheid of nare dingen zou ervaren. Hij zou dan geen afstand hoeven te doen van zijn bezittingen. Zijn vader bouwde drie paleizen en Siddhartha Gautama bracht al zijn tijd door binnen de hoge muren van een van deze paleizen.

Na 29 jaar in het paleis geleefd te hebben ging prins Siddhartha echter diep nadenken over het leven en wilde wel eens zien hoe het 'echte' leven buiten het paleis zou zijn. Stiekem ging hij 's nachts de stad in, samen met zijn bediende. Tot zijn grote schok zag hij een oude man, een zieke man en een dode man. Omdat hij door zijn beschermde opvoeding nog nooit een oude, zieke of dode man had gezien, vroeg hij zijn bediende om uitleg. Hij kreeg te horen dat alle mensen oud worden, ziekten oplopen en doodgaan. Ook zag Siddhartha een kalme en beheerste monnik voorbijlopen. Hij vroeg zijn bediende wat dit voor man was, en kreeg te horen dat het een monnik was die vrijwillig zijn bezittingen had opgegeven en een leven van eenvoud leidde, gericht op spirituele ontwikkeling. Kort daarna verliet Siddhartha het paleis en zijn familie, en ging hij leven als een monnik in de bossen van India.

Siddhartha begon met mediteren in een tempel, maar daar leefden op dat moment 500 monikken en hij kon geen rust vinden voor zijn meditatie. Hij heeft toen een rustigere plek gezocht en is 6 jaar met nauwelijks te eten of te drinken gaan mediteren. Dit was volgens de ene versie in een grot op de heuvel, volgens een andere versie onder een boom bij de rivier. Beide plaatsen zijn in de buurt van een hele oude tempel. Na 6 jaar vond Sujata hem toen zij de tempel kwam schoonmaken. Zij zag deze uitgemergelde man en besloot naar haar huis te gaan om wat te eten voor hem te halen. Siddhartha weigerde haar eten te accepteren. Sujata ging naar de rivier om de goden te vragen of haar intuitie om deze man iets te laten eten juist was. Ze legde haar kom in de rivier en toen deze stroomopwaarts ging bewegen wist ze dat ze de juiste beslissing had genomen. De volgende dag bracht ze opnieuw rijstenpap naar de mediterende Siddhartha. Toen deze opnieuw weigerde vertelde ze hem dat als de snaren van een gitaar te los gespannen zijn kan je er geen muziek mee maken, maar ook als je ze te strak spant en de snaren breken is de gitaar niet meer bruikbaar. Ze vertelde hem eveneens dat een dode man nooit verlichting kan vinden. Siddhartha begreep dat ze gelijk had en accepteerde haar eten. Zo vond hij de middenweg tussen gedreven zijn door bezit en ultieme zelfkastijding. Na de 6 jaar mediteren had hij nog steeds geen verlichting gevonden. Daarom ging hij naar een andere plek om verder te mediteren. Een aantal weken zat hij in een kleine tempel in wat nu Bodhgaya is. Daarnaa ging hij naar een klein meer waar hij getroffen werd door een strom, een grote cobra slang beschermde hem tegen de storm en de regen. De laatste en 7e week in Bodhgaya zat hij onder een Bodi-boom en vond daar zijn verlichting. Sindsdien heet hij Buddha.

Op de plek naast de Bodi-boom heeft een rijke man een hele grote tempel voor Buddha laten bouwen. Deze tempel is er nog steeds en is de grootste bezienswaardigheid in Bodhgaya.

Ik heb in Bodhgaya vrienden gemaakt met Shiva, de eigenaar van een restaurant dichtbij mijn hostel. Met hem ben ik naar Buddha's grot op de heuvel geweest. Nadat hij wel erg vriendelijk begon te worden heb ik besloten in de middag met een andere gids, achterop de motor, naar een paar andere belangrijke plaaten te gaan. Deze gids was een 21-jarige erg vriendelijk jongen en gelukkig dit keer niet te vriendelijk. Het was een leuke trip en fijn om even buiten de stad te zijn. De volgende ochtend bij het ontbijt was Shiva wel een beetje beledigd. Volgens Buddha moet je een beetje egoistisch zijn, want alleen als je goed voor jezelf zorgt kan je ook anderen helpen. Nou ja, ik heb hem door deze 'egoistische' keuze natuurlijk niet echt geholpen, maar wel mezelf het bespaard om telkens duidelijk te maken dat het echt niet nodig is om af en toe 'per ongeluk' je hand op mijn rug te leggen.

Na Bodhgaya verlaten te hebben ben ik naar Varanasi vertrokken. Deze reis ging iets minder voorspoedig dan gepland, want ik had de stop in Varanasi gemist. Op zich niet zo'n ramp behalve dat het volgende station pas 2,5 uur verder was. Vervolgens moest ik lang wachten op de trein terug naar Varanasi en had deze ook nog eens 4 uur vertraging. Al met al kwam ik ipv wo 19.00 uur, do om 6.00 uur chagerijnig en moe aan in Varanasi. Na deze minder fijne reis heb ik mezelf getracteerd op een zeer luxe hotel, voor wel bijna 10 euro per nacht!

Met een tour van het hotel ben ik eerst naar de laatste belangrijke buddhistische plaats geweest, de plek waar Buddha na zijn verlichting zijn eerste lessen aan komende volgelingen gaf. Het huidige Buddhisme is hier ontstaan. Op deze plek eindigde mijn buddhistische pelgrimstocht.

Varanasi is vooral voor het Hinduisme een heel belangrijke plaats. Ik heb de wereldberoemde en heilige Ganges bezocht. Wandelend langs het water, wat helaas nu maar voor kleine stukjes kan door de vele regen, heb ik alle bezigheden in en rond de rivier kunnen aanschouwen. Ook hier is nog steeds regentijd en het water staat dus heel hoog, daarom was het helaas niet mogelijk om een boottocht te nemen. Het is wel mogelijk om via de kleine straatjes steeds weer een opening naar de rivier te maken, wat ook zeer de moeite waard is. De hele dag door komen er mensen naar de rivier voor het nemen van een duik in het heilige water, de 'pujaa's', (vereringen), maar ook om kleren te wassen of de buffels een bad te geven.

Ook heb de plek gezien waar ze de lichamen van overleden mensen en soms ook dieren verbranden. Mij is verteld dat kinderen onder 11 jaar, zwangere vrouwen (en dus ook een kind onder 11 jaar dragend), hindu priesters, mensen die gebeten zijn door een cobraslang en lepra patienten niet worden verbrand. De eerste 3 worden niet verbrand omdat ze 'puur' zijn en daarom rechtreeks in de rivier gegooid kunnen worden. Omdat de cobraslang een heilig dier is, ben je na een beet door deze slang ook 'puur' gestorven. De reden voor de lepra patienten is mij niet duidelijk, zou zelf denken dat het beter is om die eerst te verbranden...

Verder heb ik natuurlijk nog een aantal tempels en een oud Maharaja fort bekeken.

Vanochtend ben ik om 5 uur 's ochtends opgestaan om samen met alle Hindu's bij zonsopkomst de Ganges te eren. Je begrijpt dat de Ganges ver van schoon is en ik durfde daarom niet meer dan m'n teen erin te steken, maar ik heb wel deze pelgrimstocht afgesloten door een kaarsje met bloemen de rivier op te laten gaan.

(na veel moeite heb ik de foto's mooi op volgorde gekregen, maar helaas zijn ze nu om een of andere manier achterste voren, je kan ze dus ook het beste achteruit bekijken. Het lichtje is de laatste foto, die boven op de berg met Shiva de eerste..)