Bodhgaya

Ik heb inmiddels Darjeeling verlaten en ben nu in Bodhgaya.

De laatste dagen in Darjeeling zijn ontzettend snel gegaan. Time fly's when having fun! En fun hadden we. Carlos en ik hadden het idee opgevat om ook eens voor onze families te koken. Om te voorkomen dat niet (zoals hier vaak gebeurt) de hele buurt 'even langs komt' op de dag dat wij koken, hebben we het nieuws pas op het laatste moment gebracht. De vrijdag van de week daarvoor hebben we in Carlos zijn huis gekookt. Carlos heeft Spaanse kip en Spaanse omelet gemaakt, ik heb Nederlandse sperziebonen gemaakt met een beetje Nepalese upgrading voor de smaak. Dit hebben we met Carlos zijn uncle en anti, de buurman die er ook altijd is en Sachita opgegeten, mietho bhayo (erg lekker)!

Ook hebben Carlos en ik Jacky, de hond van Carlos uncle, blij gemaakt door anti-vlooien-en-goed-voor-de-vacht-middel voor hem te kopen. Jacky ziet er daardoor nu een stuk beter uit en is zichzelf niet meer telkens aan het openkrabben door de vlooien. Hij is het ook mij duidelijk dankbaar want ik wordt sinsdien telkens overenthousiast door Jacky begroet, met telkens twee van die leuke pootafdrukken op m'n bovenbeen tot gevolg. Had ook al vrienden gemaakt met de hond van de bar waar Carlos en ik af en toe een bierte gingen drinken. De laatste keer dat wij daar waren kwam ie plomtverloren op m'n schoot zitten. Tja, ben nu eenmaal een beetje een dierenvriend.

Mijn laatste vrije zaterdag in Darjeeling zijn Carlos en ik samen met Sunil naar de Japanese temple geweet. Sunil komt van een arme familie en zijn moeder werkt als 'interieur verzorgster' in vele andere huizen, waaronder het huis waar ik nu woon. Omdat ze al om 7 uur 's ochtends begint met werken, eet Sunil altijd zijn ontbijt in ons huis. Hij doet ook kleine dingen zoals water brengen en af en toe een boodschap halen, waarvoor zijn moeder weer wat geld krijgt. Mijn tante zorgt in de buurt voor heel veel mensen. Zo komt er ook een heel oud vrouwtje af en toe de afwas doen, waarvoor ze een heel groot bord eten en een beetje geld voor terug krijgt. Mijn tante heeft dan ook 25 jaar sociaal werk gedaan in een weeshuis. Eerst in het weeshuis zelf waar ze ma t/m vrij voor de kinderen zorgde en les gaf en op zaterdag gaf ze voorlichting aan de moeders. Daarna heeft ze voor dezelfde organisatie huisbezoeken gedaan om te kijken hoe het met de kinderen thuis gaat en om voorlichting te geven aan de ouders over voeding en ziektes e.d.

De laatste week hebben we tijdens de Nepalese lessen ook werkgerelateerde, zeer moeilijke en lange, maar later zeer nuttige woorden geleerd. Bijvoorbeeld: maanad adhikaar (mensenrechten). Ma maanab adhikaarko swayamsawikaa ho: ik ben een vrijwilliger op het gebied van mensenrechten. Gelukkig hebben we tijdens de lessen ook veel leuke dingen gedaan zoals een liedje geleerd, een bordspel en pictionary gespeeld. Tijdens mijn laatste les hebben we een quiz gedaan, die ik natuurlijk gewonnen heb!

Afgelopen vrijdag was het de beurt aan mijn familie om een keer niet te hoeven koken. Ik heb pasta met verse tomaten-aubergine saus gemaakt en Carlos heeft opnieuw zijn specialiteit, Spaanse omelet, gemaakt. Ook dit keer viel ons koken in de smaak. Omdat dit mijn laatste avond was in Darjeeling was het natuurlijk ook tijd voor cadeautjes. Ik heb van mijn familie echte Darjeeling thee gekregen. Voor hen had ik een nieuwe thermoskan gekocht, een nieuwe omdat ik er eentje gebroken had…, en op de thermoskan (met een beetje hulp van Sachita) in het Nepalese schrift een boodschap geschreven. Ook heb ik een tas voor anti gekocht, omdat zij voor mij toch wel een beetje speciaal is. En ik had een aantal foto's laten printen om bij ze achter te laten.

Het afscheid gisterochtend was toch wel een beetje moeijlijk. Ik heb 5 weken binnen deze geweldige familie geleefd en nu is het ineens voorbij. Ik hoop ze nog een keer te kunnen bezoeken. Anti moest zelf een traantje laten bij mijn vertrek, wat gelukkig betekent dat ze mijn verblijf ook fijn gevonden heeft.

Na m'n vertrek van huis om half 10 's ochtends had ik een lange reis voor de boeg. Eerst met de taxi terug naar Siliguri, vandaar 16 uur met de trein naar Patna. In Patna kwam ik om half 6 's ochtends aan. Omdat ik geen zin had om eerste op zoek te gaan naar de touristenbus heb ik gewoon de eerst volgende trein naar Gaya genomen, die ging namelijk om 6 uur. Deze trein was een zeer locale trein en mensen keken dan ook nogal verbaasd naar mij. Maar misschien juist omdat ze geen touristen in deze trein verwachten werd ik totaal met rust gelaten, zelfs alle verkopers sloegen mij over. Dit gold ook voor mijn reis naar Patna, waar ik een 3 AC ticket voor had. De meeste touristen reizen met 2 AC of 1 AC klasse. Maar ik had een prima plek en ondanks alle waarschuwingen voor dieven en mensen die je slecht eten aan willen bieden ben ik niets ongemakkelijks tegengekomen.

Hier in Bodhgaya is het wel weer even wennen dat iedereen je aanspreekt, je wat wil verkopen of gewoon met je wil praten, ookal heb je daar naar 24 uur reizen niet zoveel zin in. Gelukkig heb ik een fijn hostal gevonden waar ze ontzettend blij zijn met hun enige tourist. Het is immers nog steeds laagseizoen. Na een groot ontbijt en 2 uurtjes slapen kan ik het allemaal weer aan.